Bir insanla tanışırsın. Oturursun, yemek yersin, sinemaya
gidersin, alışverişe gidersin... Zamanla arkadaşın olur. Ardından dostun.
Hayatının vazgeçilmez bir parçası haline gelmiştir. Yaşadıklarını onunla
paylaşmadan için rahat etmez, ona danışmadan karar alamazsın. Onu çok fazla
seversin.
Aradan yıllar geçer. O insanı yine çok seviyorsundur ama; eksiktir bir şeyler.
Onunla paylaşımda bulunmak gelmiyordur içinden. Çünkü; artık seni dinlemiyordur
eskisi gibi. Öte yandan, onun anlattıkları da sana hitap etmemeye başlamıştır.
Susmadan, yorulmadan, deli gibi konuştuğun insanla; şimdi sadece nezaketen
konuşmaya başladığını fark edersin. Ne zaman bu kadar uzaklaştığınızı
sorgularsın. Ya da neden? Hayata
bakışınızı bu kadar farklılaştıran, düşünce yapınızı bu kadar ayıran sebep
neydi çözemezsin bir türlü. Cevabı bulamasan da, seni çözüme kavuşturacak soru
bellidir. Evet, çok seviyorsundur ama; bu yeterli midir?
ne kadar güzel yazmışsın :) seni tanımak isterdim :)
YanıtlaSilTeşekkürler beğenmenize sevindim :)
YanıtlaSilHaklısın galiba bende bunları yaşıyorum dönem dönem. Cevabı bence gayet açık; farklılaşan hayatlar, değişen şartlar vsvs..
YanıtlaSilCevap acık olmasına acıkta, insan kabullenmek istemiyor sanırım bir yandan da.
Sil