Biraz Her Şey

Fonda hafif melodiler eşliğinde karşımda boş ekran doldurulmayı bekliyor. Kendimi en huzurlu hissettiğim anlardan biri. Kendimle başbaşayım. Sessizce benim birşeyler anlatmamı bekleyen bir dostum var ve ona istediğimi  anlatmakta özgürüm. Tüm gerginliğim bir anda uçuveriyor. İş yorgunluğu, kalp kırıklıkları, uykusuzluk...

Yazmak; benim için hep en derinlerde büyük öneme sahip olmuştur. İlkokulda günlük yazarak başlayan bu maceram; ortaokul ve lisede boş kağıtlara karalanan denemelere, üniversitede ise klavyemin harfçiklerine büründü.  Bu da yeterli gelmeyince oturdum ve dedim kendime, “Madem karalıyorum kendimce birşeyler, belge olarak kalacağına blog açayım da orda kalsın”.  Ne bir fenomen olmak amacım, ne kitaplar çıkarmak... Sadece rahatlamak,kafa dağıtmak. Adını da benden bir sürü şey barındıracağı için “biraz her şey” koydum. Her şeyden biraz biraz... Bir gün en sevdiğim filmi anlatabilecekken yazılarımda, diğer gün canımı acıtanlara sitem yapabilecektim ya da sadece konuşmak isteyecektim. Şu anki gibi...

Başka yeteneklerim (ya da yetenek demek fazla kaçabilir), başka ilgi alanlarım olmasını da çok isterdim. Şarkı söyleyebileyim isterdim mesela, enstruman çalabileyim, spor yapabileyim... Olmayınca olmadığının farkına varıp elimi ayağımı çektim sonrasında. Ama şuna inandım;  herkesin içinde ortaya çıkmayı bekleyen, geliştirilmeyi bekleyen bir yeteneği var. Kendini iyi hissetmesini sağlayan, kendi olabilmesini sağlayan, huzur bulmasını sağlayan birşeyler var. İnsanların taktir etmesine gerek yok, sizi alkışlamasına gerek yok,kimseye birşeyler ispat etmek zorunda değilsiniz. O şeyi yaparken kendinizi iyi hissediyorsanız yapın. Sıkı sıkı sarılın ve sakın bırakmayın! Kendi hayatınızı, kendinizi mutlu hissedebileceğiniz şekilde devam ettirin. Çok geç olmadan...